Pèis-de-Nouvè
Scolymus hispanicus
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Cardoun, Viedeinet, Pafio.
Noms en français : Chardon d'Espagne, Épine jaune.
Descripcioun :Planto proun grando e espinouso, un pau bouissounouso, que s'atrobo dins li relarg secarous, li bord de camin, champ e ermas. Li costo e lis espino di fueio soun blanco. Fai de gròssi flour coumpausado jauno.
Usanço :Li racino, richo en inulino, se manjon en fricot pèr Nouvè (Pèis-de-Nouvè) e peréu en counfituro. Li jòuini fueio podon èstre mesclado is ensalado.
Port : Grando erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Pancaro entresigna
Cicle bioulougico : Pancaro entresigna
Gènre : Scolymus
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Champ
- Escoumbre e proche dis oustau
Estànci :
Pancaro entresigna
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Scolymus hispanicus L., 1753
Vióuleto(-de-Jordan)
Viola jordanii
Violaceae
Nom en français : Violette de Jordan.
Descripcioun :La vióuleto-de-Jordan es uno grando vióuleto emé d'estipulo larjo que trachis dins lis orle de bos e li pelouso un pau umido sus cauquié. Se destrìo de la vióuleto-fèro, Viola canina, bonodi si làrjis estipulo. Li flour soun toujor claro emé un esperoun jaune.
Usanço :Li flour de vióuleto soun manjadisso, li meiouro soun li mai perfumado, coume Viola odora o Viola suavis. Soun richo en vitamino C e A.
Port : Erbo
Taio : 5 à 60 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Viola
Famiho : Violaceae
Ordre : Malpighiales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 25 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 1200 m
Aparado : Noun
Mars à mai
Liò : Orle de bos
- Pelouso
- Esclargido
Estànci : Mesoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Éurasiatico-Sud-Èst
Ref. sc. : Viola jordanii Hanry, 1853